El Sol Iberoamerikako publizitate jaialdia

Maiatzaren 28, 29 eta 30ean "El Sol" Iberoamerikako publizitate jaialdiaren 24. edizioa Donostin ospatuko da. Hau, nazioarte mailakoa da. Hasiera batean, nazio mailan publizitatea saritzera mugatu ziren. Baina orain, gaztelaniaz eta portugesez hitz egindako anuntzio guztiak barne hartzen dituzte.

2008.urtean 18 estatu desberdinetako 3.800 iragarkik parte hartu zuten jaialdi honetan eta 2.400 pertsona baino gehiago bertan izan ziren. Ekitaldi honi buruz informazio gehiago eskuratu nahi ezkero, web orrialde ofiziala luzatzen dut: http://www.elsolfestival.com/

Iragarki hau, iaz lehiatu zirenetatik gehien gustatu zaidana izan da. Hala ere, festibal honetan parte hartu zuten beste iragarki batzuk ere ikusgai jarri ditut:

Publizitate sexistaren adibide batzuk

Internetetik aurkitu izan ditudan iragarki polemikoak blog honetan jarri ditut, gaur egun publizitatean dagoen egoeraz konturatzeko asmoz. Bidegabekeri bat da emakumearen irudia horrela erabiltzea. Izan ere, iragarki hauetan publizitatearen objektuak baino ez dira bilakatu.

8. ARIKETA: Publizitate sexistari begira

Klasean iragarki desberdinak ikusi ditugu. Hauek Emakunde erakundeak proposatutako publizitate sexista antzemateko irizpideekin konparatu eta ikertu ditugu.

Orokorrean, gaur egungo publizitatean praktika egokiak (berdintasuna bilatzen dutenak) egiten dira gizon eta emakumeen arteko berdintasunari dagokionez. Klasean ikusi ditugun 13 iragarkietatik, gehienak neutroak dira (ez direnak sexismoaren inguruan sartzen) eta bakarrik bik (Orangina eta Canal +ekoak) praktika desegokia burutu dituzte.

Hala ere, nire kontura bi iragarki gehiago bilatu izan ditut. Hauek, praktika desegokiak burutzen dituztenak izatea saiatu naiz, eduki gehiago ateratzeko asmoz.

Emakunderen irizpideekin guztiz bat nator. Izan ere, publizitatean bai emakumeen zein gizonen diskriminaziorik ez da egon behar. Horregatik, publizitatearen praktika egokiaren alde agertzen naiz.

Honakoak dira klasean, eta modu pertsonalean, ikusi ditugun iragarkiak:

1. Gallina Blanca: "Rico riquísimo".


2. LMN: "Beach".


3. Intel: "Rock Star y Oops".


4. Symio: "No, no, no".


5. Euskaltel: "Moscas".


6. Euskaltel II: "Personajes".


7. Orangina: "Laughing Hyena".


8. Caja Granada: "Bienvenido futuro".


9. Chanel: "Train".


10. Bancaja: "Bud Spencer".


11. Canal +: "Banquillos".


12. Coca-Cola: "Yeah, yeah, yeah, la, la, la".


13. Trina: "Yo soy aquel".


14. Donuts Linea.

Iragarki honetan emakumea janari (donuts-a) prestakuntzaren aditu bezala agertzen da. Emakumeak sukaldatzen agertzeaz gain, hauen gorputzaz ere baliatzen dira produktu hau saltzeko. Beraz, emakunderen irizpideak jarraituta eta nire iritziaren eraginpean, iragarki hau praktika desegokia egiten duela ziurra da.

15. Heineken

Beste anuntzio hau ere praktika guztiz desegokia burutzen du. Emakunderen irizpideen arabera, emakumearen tokia gutxiesten du. Gizon baten ikuspuntutik kontatzen digute istorioa. Gainera, amaieran entzuten dugun Off ahotsa gizonezko batena ere bada. Baina ikusi dudan gauzarik larriena emakumearen sentimenduak kaltetzen dituela da.

Hona hemen publizitate debekatu baten adibide bat:


Iragarki hau "Lo mejor del campo" deitzen da eta Bocatta enpresak egin zuen. Emititzen utzi behar izan zuten nekazarien erakunde batek erreklamazio bat egin zuelako. Hauek, haien irudiaren ikuspegi oker bat erakusten zuela argudiatu zuten. Funtsa duen salaketa baten aurrean gaude. Batez ere, iragarkian entzuten dugun abestiaren letra nekazal munduaren ikuspuntu negatiboa eskaintzen duelako.

"Amanece en el pueblo
y flota ya en el cielo
un intenso aroma a estiércol...

Sábañones y callos
labrando todo el día bajo el sol,

alimentar con esmero
a bichejos traicioneros

y llegar doblado a casa a disfrutar
de tu lumbalgia...
lala, lalala..."

7. ARIKETA: Publizitatearen Mugak

Klasean, publizitatearen efektu bereziei buruz hitz egin dugu. Hauek, publizitatearen helburuetatik at ematen diren efektuak dira. Horregatik, publizitatearen gaineko kontrola zorrotza da. Honekin zerikusia duen praktika bat proposatu zaigu aste honetarako.

Fernando Trías de Bes-ek "El Pais Semanal"-en 2005.urtean publikatutako Los límites de la publicidad artikulua irakurri dugu. Ondoren, bost galderetan oinarritzen den hausnarketa bat planteatu digu irakasleak:

1. Zergatik da kaltegarria iragarki bati egindako salaketa bat, funtsik gabeko salaketa izanda ere?

Iragarki bati egindako salaketa, funtsik gabekoa nahiz funtsaduna, argitaratzen den momentu beretik marka horren irudia kaltetuko luke. Ondorioz, iragarleak salatua izan den iragarkia aldatu edo egokitzapenak egin beharko lituzte. Honek, alde batetik, denbora galera ekarriko zukeen; iragarkia denbora tarte batez emititu gabe geldituko litzatekeelako. Eta bestetik, galera ekonomikoak ere emango liratezke; lehen aipatu dudan bezala, iragarkia aldatu edo egokitzea kostu bat duelako. Kontuan hartu beharrekoa da publizitatearen mundua oso arin doala eta judiziala, aldiz, motela dela.

Beraz, jendearen buruan marka baten inguruko irudi txarra sortzeaz gain, isun ekonomikoa jasotzearen arriskua ere badago.

Aurreko kontuak direla eta, iragarleek haien produktua inor kaltetu gabe iragarri behar dute. Hau da, efektu bereziak kontutan hartu behar dituzte haien iragarkiei salaketak egin ez ditzaten. Horregatik Trías de Bres-en testuan aipatzen den bezala, Autocontrol erakundeak egoera hauek aurreikusteko sortuta dago. Modu honetan, gero eta zorrotzagoa den gizarte honetan, erakunde honek salaketa hauek aurreikusteko abantaila eskaintzen du.

2. Publizitatean murrizten dena telebista eta beste medioetako edukien barruan onartuta dago, sexua eta biolentzia, kasu. Zer dela eta diskriminazio hau? Orokorrean zergatik da legea zorrotzago publizitatearekin eta ez hainbeste edukiekin?

Testuan esaten den bezala, telebistan (eta beste medioetan ere) saltzen dutena sexua, biolentzia, beldurra... bezalako elementuak dira. Batez ere zinean, pelikuletan eta telesailetan sexua eta biolentziaz baliatzen dira ikusleak erakartzeko. Freud-en teoriak dio bizitzeko pultsio (Eros) eta hiltzeko pultsioen (Tanatos) bidez gauzatzen dela bizitza. Gure egoerara aplikatuta, bi hauek gizakiarengan betidanik eragina izan duten elementuak direla esan dezakegu. Izan ere, artista postmodernoek sexua eta biolentziarekin "artelanak" egiten dituzte. Adibidez moduan, Quentin Tarantinoren edozein pelikula hartu dezakegu.

Nire uste apalean, aisialdirako medioak direlako legezkoa da elementu hauetaz baliatzea. Hau da, ez gaitu inor "Pressing Catch" edota "Sexo en Nueva York" ikustera behartzen. Gure denbora librean egindako ekintza bat delako gertatzen da hau.


Baina publizitatearen kasuan, gizarte guztiarengan eragina duen komunikazio ekintza bat denez, kontrol gehiago eta zorrotzagoa jasan behar du. Hala ere, testuan aipatzen den moduan, ironikoa da tabakoa eta alkohola bezalako produktuak publizitatean murriztu behar izatea eta kirol edo ekitaldi kulturaletan babesle bezala agertzea. Are gehiago, ohiko publizitatean ezin badira iragarri eta gure osasunerako hain kaltegarriak badira, zergatik saltzen dituzte? Gizartean ikusita dagoen ekintza erretzea eta edatea bada, zergatik ezin dira publizitatean islatu?

Kirolen kasuan, hona hemen Enzo Ferrari-k sponsorizazioaren inguruan esandako esaldi esanguratsu bat:

" Siempre he dicho que la única publicidad que admito es la que contribuye a la evolución técnica de los coches de carrera. Las marcas que aparecen sobre la carrocería de los Ferrari, la Good Year, la Agip, la Olivetti, la Longines, ofrecen una esponsorización técnica y pueden, es más, tienen el derecho de aparecer."
"Malboro es una marca de tabaco, pero, yo no fumo y mis coches tampoco."

3. Egileak iragartzea debekatuta dagoena saltzea zergatik debekatuta ez dagoen galdetzen du. Zein da zure iritzia? Bidezkoa da? Paradoxikoa?

Aurretik aipatu dudan bezala, bai, egoera hau bi ikuspegi ezberdinetan paradoxikoa da.

Alde batetik, gure osasunerako kaltegarriak diren produktu batzuk ezin badira iragarri (alkohola eta tabakoa kasu), ez dut ulertzen nola legez saltzea onartuta dagoen.

Bestetik, gure gizartean asko kontsumitzen diren produktuak badira zergatik ezin izango dira iragarri?

Nire ustez, medikamenduen publizitatean egiten den bezala egin beharko litzateke produktu hauekin. Iragarkiaren ostean zure osasunerako kaltegarria den substantzia dela esaten duen ohar handi bat jartzea, hain zuzen. Horrela, gure gizartean ohikoa den ekintza bat ez genukeen ukatuko eta, modu berean, publikoari osasunarentzat kaltegarria dela ohartaraziko genioke.

4. Zein izan daiteke auto-erregulazioaren abantaila iragarleentzat?

Auto-erregulazio erakundeak publizitate erreklamazioak sahiesten ditu. Hobeto esanda, aurreikusten ditu argitaratu aurretik. Modu honetan, iragarleek ziurtatu dezakete iragarki batek gizartean izango duen eragina egokia izango dela.

Beraz, erakunde honek iragarki bat ez-zilegia denean, iragarlea abisatuko du eta beharrezkoak diren aldaketak egingo dira. Auto-erregulaziokoek iragarki baten zilegitasuna bermatzen dute.

5. Publizitatearen profesionala zarenez gero, non kokatuko zenuke zure burua: protekzionismo osoaren muturrean (publizitate guztia estatuak erregulatuta) ala askatasun osoaren muturrean? Aldatuko zenuke iritziz hiritar sinplearen ikuspuntuan jarrita?

Nire ustez, publizitatea librea eta mugarik gabekoa izan beharko litzateke. Publizistek ez lukete oztoporik izan beharko haien lana burutzerako orduan. Lehen aipatu dudan bezala, osasunerako kaltegarria den zerbait iragartzen ari bada, noski, kalteei buruz hitz egin beharko litzateke. Nik jarriko nukeen muga bakarra zera da: inor ez engainatzea. Hau da, zure produktuari buruz zintzotasun osoz jokatzea.

Hiritar sinple baten ikuspuntutik, uste dut erdiko puntu batean egongo nintzatekeela. Hala ere, iragarki bat ikusita diskriminatuta sentituko banintz, dudarik gabe erreklamazio bat burutuko nuke.

6.ARIKETA: Iragarkien Elementuak

Gaur egungo iragarkietako elementuak ez dira oso anitzak. Hasteko, gehienbat mistoak diren mezuak erabiltzen dira. Hau da, argumentu emozional eta arrazionaletaz baliatzen dira mezu bat helarazteko. Honek ahalbidetzen du iragarlea ikuslearen buruan (arrazionala) eta bihotzean (emozionala) sartzea. Hala ere, kontuan hartu behar da mistoak diren iragarki hauek gehienbat arrazionalak direla. Emozioek badute bere garrantzia ikuslearen inplikazio altua ekartzen duelako. Baina publikoari, batzuetan, interesatzen zaiona da iragarkietatik datuak jasotzea, objektiboa izatea alegia.

Ikusi ditugun 10 iragarkietan, oso kasu gutxitan erabiltzen da umorea (hirutan bakarrik). Hau baliabide ona da zenbait kasutan, baina garrantzitsua da jakitea jende guztiarentzat ez direla gauza berdinak barregarri suertatzen. Horregatik jakin behar da umorea erabiltzen, zein den iragarki egokia. Gogoratu behar da umorea gure produktuarekin ondo lotuta egon behar dela, bestela ez dugu arrakastarik izango.

Didaktikotasunari dagokionez, gaur egun ez dira zerbait irakasten dizuten iragarkirik egiten. Klasean aipatu dugun bezala, didaktikoak diren anuntzioak, batez ere, teletiendakoak dira.

Aipagarria den datua iragarkietan musikaren presentzia handia da. Izan ere, oroimenean eragin handia duelako da hain baliabide erabilia. Over ahotsa, baita ere oso erabilia da egungo iragarkietan, nabarmenki gizonezkoenak. Hauen tonua euforikoa da eta alaia beste kasu batzuetan. Honek iragarkiaren mezua hobeto helaraztea eragiten du. Ospetsuen erabilerarekin berdin gertatzen da; guztiak gizonezkoak eta aktoreak edo kirolariak dira.

Aurretik klasean aipatutakoarekin bat datoz adibide hauek. Iragarki gehienak argumentua egiteko emotibitatea eta arrazionaltasuna erabiltzen dute, hau da, mistoak dira. Hauek eraginkorrenak direla frogatuta dago. Beraz, argi dago hartzailea erabat sentikorra dela eta publizitatea irrazionaltasun hori "ikutzen" saiatuko dela. Era berean, objektibotasun edota arrazionaltasunez ere iragarri behar da sinesgarria izateko.

Ondorio hauetara ailegatzeko, ondorengo iragarkiak klasean ikusi ditugu:

1. Lays: "La bolsa de la suerte".
2. Honda: "Ecodesafío Insight".
3. Radical: "Massive Attack".
4. Letras del Tesoro: "Letras".
5. Castilla y León (turismo): "Estreno".
6. Mercedes-Benz: "Chocolate".
7. Repsol: "Gloria".
8. Telebista erotikoa: "Child lock".
9. Ford: "Concesionario".
10. Orange: "Uno y no más".
    

"Trate de que la 'experiencia' de la marca supere la 'percepción' que se tiene de ella".

Stan Rapp

5. ARIKETA: POST-TESTaren emaitzak

"Renfe"ren iragarkiari buruzko post-testa egiteko 10 galderetako inkesta aurrera eraman dut. Galdera hauek itxiak eta irekiak ziren. Lehenengo galdera iragazkia zen bitartean, azkenengo hirurak sailkapenezkoak ziren (sexua, adina eta Renfeko erabiltzaileak ziren edo ez galetuz). Aste Santuko oporretan 12 pertsonei egin nien galdeketa hau.

Orokorrean, 12 pertsonetatik bakarrik hiruk (%25a) gogoratzen zuten iragarki hau bere osotasunean. Beste bostek nik emandako laguntza baten ostean gogoratu dute. Eta, gelditzen diren lautatik, laguntza ere eman eta gero, bik oraindik ez zuten gogoratzen. Beste biak telebista ikusten ez dutela argudiatu zuten.

Emaitza hauekin, esan dezakegu iragarkia ez dela gogoratzen. Gainera, gogoratzen zutenen artean, iragarkiaren musika, slogana edo ezaugarriei buruz galdetu diedanean guztiek gauza bera gogoratzen zuten: neska bat liburu bat irekitzen eta koloreetako marrazkiak bertatik ateratzen. Gero, anuntzioaren iragarleari buruz galdetzerakoan, iragarkia gogoratzen zutenek bazekiten Renferen iragarkia zela. Baina, laguntzaren bidez gogoratu zutenek aldiz, ez zitzaien izena burura etortzen.

Iragarkia gogoan zutenen %100ak gauza bera aipatu dute: oso polita eta kreatiboa den iragarkia dela (koloreduna, mugimenduarekin...). Horregatik esan dezakegu publikoari gustatu egin zaiola. Baina, arazoa da ez dela kanpainaren mezua ulertzen ezta gogoratzen ia. 12 inkestatuetatik bakarrik bik zekiten zein zen mezua.

Ondorioz, esan daiteke punturik ahulena mezuaren kaskartasuna da. Hau bakarrik amaieran aipatzen du, kolore eta mugimendu guztiak amaitu direnean eta ikuslearen arreta punturik baxuenean dagoenean.

Era berean, iragarkiaren aspektu indartsuena lan kreatiboarena da. Benetan deigarri eta gustagarria suertatzen da. Guztiok gogoratzen ditugu iragarki kreatiboak. Izan ere, hauek gogora errazagoak dira. Baina, mezua helarazterako orduan ikuslearekiko zuzentasun bat falta zaiola ikusten da. Arrazoi honengatik ondoriozta dezakegu kreatibitatea ez dela dena. Beste hitzetan esanda, kanpaina kreatibo batek ez du zertan eraginkorra izan behar.

Beraz, orokorrean jendeak iragarki honen mezua ez du oroitzen. Nahiz eta lan artistikoa ikuslearen arreta deitzen duen, honek ez du mezuaren oroimenean eragina. Horregatik, lan kreatiboa eta mezua batean elkartuko nituzke. Ikusleak marrazkiei jartzen dion atentzioa, modu berean, mezuari jartzeko ere.

Gaur, apirilak 3, proposatutako post-test-a egiten hasteko "Renfe" erakundeko telebistako kanpaina publizitario berria aukeratu dut. Hau iragarki kreatiboa da eta publiko zabal bati zuzenduta dago. Mezua zera da, eraikuntza eta tren berriei buruz informatu nahi gaituzte. Asteburu honetan estreinatutako kanpaina da, beraz, inkestatuek memorizazio erraza izango dute honi buruz galdetzerako orduan.

Post-test-erako iragarki hau hautatu nuen batez ere artistikoa delako. Egia esanda, nik neuk ez nuen oso ondo anuntzio honen mezua gogoratzen, bakarrik gainazalekoarekin gelditu nintzen: lan kreatiboa. Oso erakargarria da lan artistikoari dagokionez, baina ez da oso eraginkorra argumentuari dagokionez. Modu honetan eta ikerketatxo honen bidez frogatu nahi dudana da publizitate kanpaina honen eraginkortasun eza.



Lehen esan bezala, target zabal bati erreferentzia egiten du iragarkiak. Orduan, post-test honen hartzaileak gizonezkoak zein emakumezkoak eta Renfe trenen erabiltzaileak zein ez erabiltzaileak izango dira. Xede-talde hau horrela orokortu dut iragarkia Renfe-ren tren berriei buruz diharduelako eta ez, adibidez, tarifa berriei buruz.

Post-test honen helburua jendeak orokorrean iragarki honen mezua benetan oroitzen duen edo ez jakitea da. Beraz, hartzaileek iragarki honetaz zer gogoratzen duten jakin nahi izango dugu. Beste hainbat gauzen artean, anuntzioaren musika, slogana edota irudiaren inguruan galdetua izango da hartzailea.

"Es insensatez pura hacer la misma cosa del mismo modo y esperar un resultado diferente".
Rober Milliken

"Nunca andes por el camino trazado, pues te conducirá únicamente hacia donde los otros fueron".
Graham Bell

"Cuando he alcanzado una victoria no vuelvo a utilizar por segunda vez la misma táctica sino que, según las circunstancias, varío mis métodos hasta el infinito".
Sun Tzu

4. ARIKETA: ERAGINKORTASUNA SARITZEN

Eraginkortasun jaialdiak iragarleak berak antolatzen dituzte, hauek direlako kanpaina publizitario eraginkor batetik etekinak ateratzen dituztenak. Agentzia batek iragarki paregabe bat egin dezake, artistikoki hitz egiten. Argi dago kanpaina baten eraginkortasuna kreatibitatean baino iragarleak kontrolatu behar dituen beste faktore batzuetan oinarritzen dela. Horregatik sari hauetako hautagaia izateko informazioz betetako (marketing-a, konpetentzia, iragarkia kaleratu eta gero merkatuan izan duen eragina...) txosten bat aurkeztu behar dute. Beraz, iragarleei interesatzen zaie jakitea zein enpresa izan den publizitate eraginkorrena egin duena. Eta hautagaiak atera diren iragarleentzako onuragarria izango da izendapen hau, izan ere, prestigioa emango die. Hori gutxi izango balitz, saritua atera den iragarleak balio erantsi bat izango du saria jasotzen duen momentutik aurrera. Sari mota hauek publizitatearen sektoreari mesederik handiena egiten dio.

Modu berean, agentziek ere jakinmina dute jakiten zein izan den iragarkirik kreatiboena egin duena. Horretarako, iragarleen moduan, jaialdi ospetsuak antolatzen dituzte. Hala nola, Cannes-eko Lehoi sariak edota Alce sariak.

2008ko Eficacia sarien irabazleen zerrenda eta 2008ko iragarleen inbertsio rankin-a ikusita, ondorioztatu dezaket gehien inbertitu duten enpresek ez dutela zertan eraginkortasuna lortu behar. Adierazgarria da publizitatean 2008.urtean gehien inbertitu duten lehenengo 20 enpresetatik soilik 4k lortu dutela Eficacia sariren bat (urrezkoa, zilarrezkoa edota brontzezkoa). Horien artean Renault, ING Direct, ONCE eta Coca-Cola ditugu, zilarrezko eta brontzezko sariak lortu dituztenak.

Datu interesgarria da urrezko saria lortu duten enpresek ez daudela inbertsio rankin horretan. Honek esan nahi du inbertsiorako diru-kopuru handia ez dela beharrezkoa kanpaina publizitario batean eraginkortasuna lortzeko. Adibide moduan ditugu "Fiat 500" edo "Atún Claro Calvo" bezalako produktuen kanpainak. Pasadan urteko Eficacia sarituen artean PSOE-ko kanpaina elektorala daukagu, zilarrezko saria jaso zuena. Deigarria da politikako kanpaina publizitario batek eraginkortasun saria jaso izana. Marka baten publizitatearen ibilbide profesionalaren saria El Corte Inglés-ek jaso zuen, publizitate inbertsioaren top20-an laugarren postuan dagoena (2008.urtean 96.4 milioi € inbertitu zituen).

"Si crees que la publicidad no sirve, considera los millones de personas que ahora creen que el yogur es rico".
Joel Whitley

Facebook-en esperimentua

Aurreko astean, Facebook deitutako Interneteko sare sozial batean identitate faltsu batekin kontu bat ireki nuen. Profilean datuak sartzerako orduan hainbat gauza kontutan hartu nituen. Hala nola, izen arrunt bat, argazki alaia eta fidagarria edota ikasketa-maila altuak. Horrela, lagun gehiago izatea segurtatu nahi nuen.

Guztira, 73 lagun egin ditut gutxi gora behera 85 eskaera egin ostean. Oso gutxik ukatu didate egindako proposamena. Orokorrean, nire perfilarekin zerikusia zuten pertsonak lagun moduan"agregatu" nituen. Gero, hauen taldeak begiratu nituen beste lagun batzuk lortzeko helburuarekin.

Esperimentu praktiko honekin egiazta dezaket gaur egungo Interneteko sare sozialen indarra handia dela. Edozein pertsona beste edozein pertsonarekin komunikatu daiteke edozein momentutan zein lekutan. Hau harrigarria da; muga handiak hautsi egin ditugulako. Hala ere, egia da bere indarra elkar ezagutzen duen jendearen arteko loturetan dagoela. Baina lotura horiek amaigabeak dira; denak denen bidez elkarlotzen dira guztiak komunitate bat eratuz.

Nik dudan beldur nagusia bada pribatutasunaren eskubidea. Sare sozialetan eskegitzen dituzun argazkiak eta beste hainbeste gauza pribatu batzuk nork ikusi ditzazken zuk erabakitzen duzu. Baina, ez dakit hau horrela benetan gertatzen den. Ziur nago gaur egun dauden "hacker"-ek nire perfila eta argazkiak ikusi ditzazketela. Horregatik pribatutasuna zenbateraino babesten digutenaren kezka hau.

Azken finean, Interneten edozein gauza da posible; hedabide boteretsu bat bihurtu da. Gaur egun kanpaina bat Interneten bakarrik hedatu daiteke. Gero eta jende gehiago ezagutzen du hau eta, era berean, gero eta jende gehiagok du "identitate birtual" bat. Beraz, modu honetan gero eta jende gehiago izango da Interneteko publizitatearen hartzaile potentziala.

Gogoratzen dut orain dela gutxi Internetetik zabaldu zen marketing kanpaina bat. Hau "Amo a Laura" deitzen zen eta ohiartzun oso handia izan zuen komunikabide dezberdinetan. Abesti batetan oinarritutako spot bat zen eta sare sozial guztietan komentatzen zen. Telebistan (teleberrian eta guzti) etengabe ateratzen zen berri modura. Nik gogoratzen dudan Interneten agertutako lehenengo marketing kanpaina da hau.

3. ARIKETA: SARE SOZIALEN KOMUNIKAZIOA

Orain dela urte bat Tuenti deitutako sare sozial baten partaide naizela eta ez naiz inoiz marketing ekintza baten parte sentitu. Egia esanda, ez dut hurbiletik jarraitzen fotolog hau eta agian arrazoi honegatik ez dut marketing ekintza batean parte hartzeko aukerarik izan. Burger King-eko kasua bezala, marketing birala gauzatzen duten kanpainak arrakasta ziurtatuta izango dute deigarria den zerbait (abesti mugitu bat, pertsonai famatuak...) erabili ezkero. Marketinaren ikuspuntutik sare sozialak jende askorengana denbora epe labur batean heltzea ahalbidetzen du. Gainera, ez da egin behar ezer, bakarrik hedatzen den fenomenoa delako. Izan ere, lagunen artean gauzak elkar bidaltzen dituzte. Ikusten den mugarik handiena irudi ona zabaltzeaz gain, posible liteke marka baten inguruko irudi txarra ere zabaltzea. Adibidez, zure iragarkiaren protagonista den famatu bat ondo ikusia ez dagoen zerbait egiten badu, bere irudiaz gain, zeure markarena ere kaltetuko du. Baina, argi dago sare sozialen komunikazioa moda kontua dela.

2.Ariketa: Eraginkortasuna eta Internet

Hamabost minututan Internet-en igaro eta gero, gehienbat aurkitu dudan publizitate-mota banner-ak eta spam-ak izan dira. Gogoratzen dudan marka bakarra Movistar-ena da. Mezuek ez didate atentziorik deitu, iragarkien koloreak baizik. Lehen aipatu dudan Movistar-en banner-ean, adibidez, kolore urdin eta berdeek inpaktatu naute. Tuenti-ko orrialdean ere, beste banner batekin egin dut topo, tuenti-a mugikorrean jartzeko publizitatea zen

(www.tuenti.com) .

Ez naiz tranpan erori, erabili duten mezua ez duelako nigan efekturik izan. Egia esanda, badakit banner batean klikatzeak denbora galtzea baino ez duela ekartzen.
Bisitatu ditudan orrialdeak berriro ere ikusi eta gero, ondorioztatu dezaket ez dudala erreparatu agerian zeuden iragarkien erdian ere ez. Adibidez, Pressing Catch-i buruzko pop-up bat

(http://www.filmaffinity.com/es/film602757.html )

agertu zaidan arren, berehala itxi egin dut konturatu ere egin gabe. Hotmail-eko web orria da, dudarik gabe, bisitatu ditudan lekuetatik publizitate gehien duena.

Interneteko publizitatea, orokorrean, ahazteko erraza dela esan dezaket. Hainbeste publizitate dago web orrialdeetan, gero oroitzen zaila bihurtzen dela. Agian beste medioetan (telebista, adibidez) eraginkorragoa da publizitatea bakarrik ikusten zaudelako. Interneten, aldiz, gauzak zailagoak dira zerbait egiten ari zarelako publizitatea agertzerakoan. Hau da, beste gauza batzuk egiten edo bilatzen zaudenez, jada entretenituta zaude publizitate batetan erreparatzeko. Orduan, ondorioztatu dezaket bakarrik benetan interesatzen zaituen publizitatean ohartuko zarela Interneten nabegatzen zauden bitartean. Interneteko publizitatea aspertu egiten zaitu. Adibidez, pop-up bat baimenik gabe zure pantailan irekitzen zaizunean automatikoki kentzen duzu, ia inoiz zer iragartzen duten erreparatu gabe. Beraz, esan daiteke Internet publizitatea zabaltzeko medio berria izan arren, lan handia egin behar dela (kreatiboa, alegia, originaltasuna) aldez aurretik ezarri ditugun helburuak bete daitezen.

Aurre hausnarketa bat: Publizitatearen Eraginkortasuna

Publizitatearen Eraginkortasunaren kontzeptuari gehien egokitzen dena bigarren definizioa da. Izan ere, honek adierazten du eraginkortasuna errentagarritasunari oso lotuta dagoela. Hala ere, hirugarren esanahiak gizartearen onarpena aipatzen du. Kanpaina publizitario baten eraginkortasuna gizartean duen harrerarekin ere zerikusia du. Beraz, esan daiteke kontzeptu hau ez dela oso ondo jasotzen Harluxet Hiztegi Entziklopedikoan. Gure definiziora gehien hurbiltzen dena bigarrena da.

Iragarki bat eraginkorra dela esaterakoan hainbat faktore hartzen dira kontuan. Alde batetik, gastatu duzun dirua irabaziekin konparatu behar duzu errentagarritasuna lortu duzun ikusteko. Bestetik, garrantzitsua da iragarki hori zure target-an harrera ona izan duen jakitea. Azkenengo hau litzateke iragarki baten eraginkortasuna neurtzeko faktorerik garrantzitsuena. Alegia, anuntzio bat produzitu eta hedatzeko diru asko inbertitu bada baina hau publikoaren jarreran edo ohituretan eraginik ez badu izan, ez da eraginkortasunik egongo. Hala ere, kontuan hartu behar da kanpainaren helburuak bete egin behar direla iragarki baten eraginkortasuna bermatzeko.

Beti hunkitu nauten kanpaina publizitarioak BMW kotxe markakoak dira. Ikuslearen sentimenduekin primeran jokatzen dute eta haien iragarkietan sormena nagusi da. Gainera, markaren prestigioa areagotzen jakin dute ikuslea aspertu gabe. Gogoratzen ditudan iragarki politenak Bruce Lee-rena , gidari baten eskuarena edota "sentitu" izendatutakoa dira.

Bruce Lee-ren iragarkia:

BMW-k egindakoak: